Sorry voor mijn puberteit, lieve pap en mam

Aan: Mijn Ouder(s)

Betreffende: Mijn Puberteit

Laten we eerlijk zijn, we hadden dit aan zien kunnen komen toen ik als peuterpuber in de vingers van de tandarts beet, of toen ik de spruitjes van mijn bord af keilde. We wisten al dat ik in de zandbak nooit mijn schepje wilde delen, dat ik nu niet met jou wil delen wat er in mij omgaat kan geen verrassing zijn.

Maar: dat is geen excuus. 

Sorry voor alle ochtenden waarop je me niet uit bed kunt krijgen. Voor de keren dat ik lieg dat ik het eerste uur vrij heb, of misschien zelfs de eerste twee. Sorry dat ik doe alsof ik mijn telefoon nodig heb voor mijn huiswerk, en dat mijn ogen er dan tijdens het avondeten nog aan vastgeplakt zitten.

Sorry dat ik boos kan zijn om niks. Het maakt me boos, om boos te zijn om niks, dus word ik maar boos op jou. Sorry dat ik zo vaak boos ben op jou.

Sorry als ik schreeuw, of dreig dat ik weg ga lopen, of roep dat ik je haat; ik vergeet soms even dat ik dat niet meen. Sorry dat ik de deur niet zachtjes dicht kan doen, en hierbij ook een sorry aan de deur.

Ook nog sorry van die vaas/het mooie servies/het scherm van mijn smartphone/de troep op mijn kamer/die nieuwe schoenen/de net-gewassen kleding/al het eten dat ik smerig vond/die keer dat mijn voetbal het raam ontmoette.

Sorry als ik te laat thuiskom, en zeker voor de keren waarvan je niet eens weet dat ik wegga, de keren waarop je tegen me zegt dat ik niet uit mag gaan, dat ik thuis moet blijven. 

Sorry voor alle keren dat ik “Ik doe het lekker toch” zeg, en extra sorry voor alle keren dat ik het echt toch lekker doe.

Sorry dat ik je buitensluit. Dat ik zeg dat ik ‘gewoon moe’ ben, als je vraagt of er iets is. Sorry als het inmiddels lijkt alsof mijn oortjes in mijn oren zijn vastgegroeid. 

Sorry dat ik mijn broertje/zusje heb wijsgemaakt dat hij/zij geadopteerd was. Sorry dat ik douchen soms vervang met een halve bus deo onder mijn oksels, en dat ik zo niet goed kan mikken, waardoor mijn sokken steeds náást de wasmand liggen.
Sorry voor mijn puberteit.

Liefs,
Jullie Puber.

PS: Kan je ook aan de buren doorgeven, dat het mij spijt van die harde muziek?