Hannah is non: “Ik wil geen relatie, ik ben verliefd op Jezus”

“Ik hoorde bij een evangelische gemeente, maar op de middelbare school kreeg ik een katholiek vriendinnetje.  Zij zat in het kerkkoor. Ik ben dol op muziek en zingen, en ik speel dwarsfluit. Ze vroeg of ik een keer meeging naar een repetitie, maar daar had ik niet zo veel zin in. Toch bleef ze aandringen. Uiteindelijk gaf ik toe.

Vooroordelen
Ik had allerlei vooroordelen. Dacht dat katholieken alleen baden via heiligen en dat Maria werd aanbeden, maar toen mijn vriendin mij eenmaal had overgehaald mee te gaan, bleek dat anders in elkaar te zitten. Ik voelde me thuis. Vond het eerbiedige erg mooi en sloot me aan bij het koor, al ging ik nog steeds naar de evangelische kerk.

Ik voelde de aanwezigheid van God

In 2011 ging ik mee naar de Wereldjongerendagen in Madrid (red. Internationale bijeenkomsten die eens in de drie jaar door de Rooms-Katholieke Kerk worden georganiseerd in een grote stad in Europa). Weer was ik overgehaald door dezelfde vriendin. De stad was overspoeld door twee miljoen katholieke jongeren.

Ontmoeting met God
Aanbidding stond ook in het programma. Er werd uitgelegd wat het precies inhield. Daarna werd de hostie, ‘het lichaam van Jezus’, binnengedragen. Het gevoel kan ik niet omschrijven, maar ik voelde de aanwezigheid van God. Dat was heel bijzonder een belangrijk moment in mijn geloof. Ik wist dat Hij er was.

De weekenden daarna kwamen we in Nederland regelmatig in kleine groepjes bij elkaar. Ik zag een non binnenlopen en hoopte dat zij onze gespreksleider was. Dat bleek ook zo te zijn. Ze vertelde vol passie en enthousiasme over haar leven. Ik was nieuwsgierig. Het leek me bijzonder en interessant.

Huisje, boompje, beestje
Ik leidde een normaal leven: huisje, boompje, beestje. Werkte in het laboratorium van een ziekenhuis, ging naar het koor. Een uitgaanstype ben ik nooit geweest, maar ik ging er wel regelmatig op uit om lekker te shoppen bijvoorbeeld. Ik had vriendjes, maar ik voelde me in die relaties nooit thuis. Knuffelen op de bank was leuk, maar ik was blij als ze de deur weer achter zich dichttrokken. Ik dacht dat ik de juiste nog niet had gevonden. Aan seks deed ik niet. Ik nam mijn geloof serieus, wilde dat voor het huwelijk bewaren.

Het idee om het klooster in te gaan vond ik doodeng: hoe zouden de mensen om mij heen reageren?

Ondertussen bleef het idee om het klooster in te gaan in mijn hoofd spelen, maar ik vond het idee doodeng. Ik zou alles op moeten geven, mijn baan op moeten zeggen. Hoe zouden de mensen om mij heen reageren?

Weekend
Ik besloot om de zuster met wie ik gesproken had te benaderen. Het leek me geweldig om mijn leven aan mijn geloof te wijden. Zij nodigde me uit om regelmatig een weekend langs te komen. Later, tijdens een gebed in de kapel, vroeg ik me af wat me precies tegenhield, maar ik kon niks bedenken. Toen hebben we een datum geprikt waarop ik in het klooster zou intreden.

Op mijn werk maakte ik een afspraak om ontslag te nemen. Ontzettend spannend! Maar het ijs was snel gebroken. Mijn baas moest lachen toen ik vertelde waarom ik vertrok. Ze zei: “Laatst zei ik nog tegen iemand: ‘Die Hannah gaat nog eens het klooster in!’” Mijn ouders hadden wel vragen. Hoe werkt dat precies? En konden ze wel gewoon op bezoek komen? Maar ze stonden wel achter me. Dat luchtte op.

Geloften
Als non leg je de drie eeuwige geloften af: armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. We hebben geen eigen spullen. Alles wat we hier hebben, delen we samen. Daarnaast hebben we geen relaties, geen seks en ik heb God gehoorzaamheid beloofd. Of ik dingen uit mijn oude leven mis? Nee, eigenlijk niet. Ik voel me hier vanaf het begin thuis. Aan een relatie heb ik geen behoefte. Ik ben verliefd op Jezus. Natuurlijk heb ik geen vlinders in mijn buik. Het gaat dieper. Gemakkelijk is het niet. Onder andere doordat we elkaar nooit zien.

Soms kijken we een leuke film en laten we pizza’s komen

Mijn leven hier is mooi. We hebben een dagelijks ritme: bidden, een mis en op het terrein hebben we allemaal onze eigen taken. We zijn met vier nonnen. Dat is niet veel, maar we delen alles en zijn heel hecht. Op het terrein zijn zorgappartementen voor ouderen. Wij helpen als mantelzorgers: brengen eten, delen medicijnen, helpen ze met het aantrekken van hun steunkousen en noem maar op.

Verlof
Per jaar heb ik een week verlof. Je kunt een week weggaan, maar het ook opdelen in verschillende dagen. Ik zit nog in de twee jaar waarin ik geen verlof heb. Dit is om mijn liefde voor Jezus te verdiepen. Een avondje met vriendinnen naar de film, is er niet bij. Gelukkig mag ik een keer per maand bezoek ontvangen. Vaak komen mijn ouders. Soms komt er een vriendin, maar de meeste vriendschappen zijn verwaterd. De zusters hier zijn mijn familie geworden. Met hen ga ik af en toe wandelen. En soms kijken we een leuke film en laten we pizza’s komen. Mijn leven voordat ik twee jaar geleden intreden deed, mis ik niet. Dit is mijn roeping.”

Heb jij een mooi, ontroerend of hilarisch verhaal dat je met ons wilt delen? Stuur een mailtje naar beamredactie@eo.nl of WhatsApp naar het nummer 06-83673700. Vinden we tof!