"Ik mocht geen paard, dus zadelde ik een koe op”

“Het was een zondagmorgen, kwart over 7. Ik sprong direct m’n bed uit toen ik hoorde dat een koe zou gaan kalven. Een wit kalfje met rode vlekjes kwam tevoorschijn, het was net een landkaart. Ik was op slag verliefd! Van mijn ouders mocht ik geen paard, maar op onze boerderij waren koeien genoeg. Door dit kalfje apart te nemen en het tam te maken, wilde ik laten zien dat ik best voor een dier kon zorgen. Ik noemde haar Roos, stopte haar gelijk in een apart hokje en gaf haar melk. Iedere dag, voordat ik naar school ging, liep ik nog even langs haar box. Binnen no time was ze natuurlijk verschrikkelijk verwend!”

In de hoogste versnelling

“Ik had nog nooit op een paard gereden, laat staan een koe! Maar toen Roos tweeënhalf jaar was, ben ik er voor het eerst op gaan zitten. Wat was dat bijzonder. Het lukte! Veel durfde ik nog niet te doen, want zonder zadel voelde ik me instabiel. Dus bracht ik een bezoekje aan de buurvrouw. Zij had namelijk een aantal paarden. ‘Zeg buurvrouw, nu heb ik een gekke vraag. Heb je een zadel te leen, zodat ik op mijn koe kan rijden?’"

"Ze keek me aan alsof ik gek was! Toch gaf ze me het zadel. Ik installeerde de boel op Roos en sprong erop. Het stappen ging over in draf en draf in galop… Niet dat ik die termen begreep: ik hobbelde maar wat. Na een paar rondjes door het weiland, kwam ik dolenthousiast het huis in gerend. ‘Jongens, ik ben in de hoogste versnelling gegaan!’”

Trucjes en instructies

“Het ene na het andere YouTube filmpje over paardrijden: ik bekeek het allemaal. Maar ja, het blijft heel anders dan bij koeien. Toen ik een filmpje zag hoe mensen paardrijden zonder bit, ging er een lampje branden. Want op de plek van het bit, zit bij een koe superzacht vlees. Als je daar een bit op legt, ben je echt heel vals bezig. Dus ik rijd gewoon met niets meer dan een halster en een zadel. Na veel oefenen, leerde ik hoe ik Roos instructies moest geven. Ze leerde te stoppen bij ‘ho’ en door het klakken van mijn tong wist ze het tempo. Afslaan is iets lastiger: koeien zijn namelijk trager dan paarden. Ik moet én aan de teugel trekken én een tik geven met mijn zweepje én mijn gewicht verplaatsen. Doe ik dit te laat, dan kunnen we zomaar in het schrikdraad belanden…”

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Bijzondere band

“Roos was de beste. Maar toen kreeg ze ‘scherp’. Dat betekent dat een weggegooid blikje of papiertje in de wei terecht komt en na het maaien in het voer van de koe belandt. Het afval heeft Roos vanbinnen kapot gemaakt. Ze werd slap en ziek: rijden kon dus niet meer. Ze is nooit meer opgeknapt en moest weg. Naar een natuurgebied, precies zoals ik het wilde. Wat er daarna met haar is gebeurd, weet ik niet. En dat wil ik ook niet weten. Ik had echt een band met haar opgebouwd! Mensen verkijken zich erop hoe bijzonder dat is. Maar ik trok 365 dagen per jaar, 7 dagen per week, 24 uur per dag met dat dier op. Ik wist wanneer ze blij was en wanneer een beetje nors. Toen ze vertrok, heb ik dus wel een traantje moeten laten…”

Zielig? Ben je mal!

“Roos is niet de enige van wie we afscheid moesten nemen. Maar dat hoort erbij op de boerderij. Je moet ook gewoon nuchter blijven. En je boerenverstand gebruiken. Na Roos heb ik nog een aantal koeien ‘opgeleid.’ Mo, Pluis, Caro en Sarah: stuk voor stuk koeien waar ik op rijd. Soms vragen mensen me of het niet zielig is. Maar door de koeien van jongs af aan al te trainen, krijgen ze een bepaalde spieropbouw. Hierdoor zijn ze veel sterker dan een koe die in de stal ligt te herkauwen. En ik merk dat de koeien er zelf ook plezier in hebben. Wat zijn het toch komische dieren! Als ik ze bij naam roep, komen ze enthousiast op me af. Alsof ze willen zeggen: ‘Oeh gezellig, we gaan weer wat doen!’. Maar ze merken het ook direct als ik niet lekker in m’n vel zit. Dan krijg ik een kopje. Ja, eigenwijs zijn ze wel, maar hé: dat ben ik ook!”  

Omslagfoto: Klomp Creative