"Mijn baas liet naaktfoto's van zichzelf zien"

“Nog nooit eerder had de fotograaf een stagiaire aangenomen. Ik voelde me dus erg vereerd! School moest alleen het papierwerk nog even in orde maken, maar gelukkig mocht ik met hun goedkeuring wel alvast beginnen. Ik keek er enorm naar uit. De fotograaf bood me de mogelijkheid om mijn eigen project te regisseren en fotograferen. Ik was heel blij dat hij het met mij zag zitten.”

Verkrachting

“De eerste dag begon met computerwerk. Ondertussen kletsten we wat. Toen vroeg hij wat ik van naaktfotografie vond. In de fotografiewereld is dit geen gekke vraag: het is onderdeel van het vak. Dus ik vertelde hem dat ik er geen problemen mee heb. Dat het soms heel mooi kan zijn, maar op andere momenten ook wel ordinair. Veel dieper ging ik er niet op in. De fotograaf vertelde dat hij binnen zijn bedrijf niet aan naaktfotografie deed, maar dat hij benieuwd was naar mijn visie. So far, so good. Totdat ter sprake kwam waar ik woonde en hij – out of the blue - vertelde dat er in mijn straat recent iemand was verkracht. ‘Wow, heftig!’ schoot door mijn hoofd. Ja, daar schrok ik wel van. Maar dit veranderde in boosheid toen hij zei dat vrouwen het verdienen om verkracht te worden…”

“’Jullie lokken het zelf uit met jullie kleding!’ zei hij lachend. WAT?! Hoe kon hij dat nou zeggen? Boos vertelde ik hem waar het op stond. Dat het niet uitmaakt wat je draagt, dat elke vrouw verkracht kan worden. Zelfs als je – zoals een moslima – helemaal bedekt bent. Mijn boosheid was er nog steeds toen ik thuiskwam. Ik vertelde mijn huisgenoten over de opmerkingen. Zij reageerden verontwaardigd en vonden het totaal niet netjes van de fotograaf. Pas toen realiseerde ik met dat het niet oké was wat hij had gedaan: mijn ogen waren geopend.”

Onveilig

“Toch wilde ik zo’n goede stageplek niet zomaar opgeven. Ik dacht: ‘Kan gebeuren, zo’n opmerking.’ Dus ging ik weer gewoon naar stage. Die dag reden we met de auto naar een klant. Ik vroeg waar we precies naartoe gingen, want dat had hij niet verteld. Hij reageerde jolig: ‘Oh, maak je maar niet druk. Op dit industrieterrein zijn er toch geen bosjes om je in te verkrachten!’ Ondanks dat ik geschrokken was, besloot ik er voor mijn eigen veiligheid niet op te reageren. Hij verdiende de aandacht niet. Natuurlijk voelde ik me wel onveilig, maar ik wist dat hij op dat moment niet in de mogelijkheid was om mij wat aan te doen.”

Nog maar tien minuten, dan is het voorbij...

“Terug op kantoor begon hij me ‘schat’ te noemen en legde hij af en toe zijn hand op mijn schouder. ‘We werken samen in een kleine ruimte, dus het kan zijn dat ik je af en toe aanraak,’ was zijn verklaring hiervoor. Alsof het er gewoon bij hoorde. Op dat moment was ik er zo klaar mee! Maar de druppel moest nog komen. Hij wilde me namelijk wat foto’s uit zijn schooltijd laten zien, zodat ik daarvan kon leren. Voordat ik wist wat er gebeurde, liet hij naaktfoto’s van zichzelf aan mij zien. Wat vond ik dat vies! Ik ging direct over op de overlevingsstand. ‘Nog maar tien minuten, dan kan ik hier weg en is het voorbij,’ herhaalde ik in mijn hoofd. Ik was zo opgelucht toen ik kon vertrekken. Eindelijk!”

‘Wat als hij ineens op de stoep zou staan?’

“De volgende ochtend – na drie dagen stage - heb ik me ziekgemeld. Achteraf gezien was het erg moeilijk om stevig in mijn schoenen te staan en goed te reageren. Op dat moment voelde het veiliger om mijn mond te houden, afstandelijk te doen en er niet op in te gaan. Hij was immers mijn leidinggevende en dat intimideerde mij. Ik heb direct mijn stagebegeleidster gebeld en haar diezelfde dag nog gesproken. Eerst was zij nog een beetje onpartijdig, want: ‘Mannen maken nou eenmaal dit soort opmerkingen, dat kan gewoon gebeuren.’ Wat?! Nam ze het nou voor hem op? Ik was toch de persoon die geïntimideerd werd? Ik was verbaasd en verontwaardigd. Gelukkig wist ik door mijn huisgenootjes dat de situatie écht niet oké was. Ik heb mijn begeleidster uitgelegd dat ik me echt niet veilig voelde en niet meer terug wilde. Uiteindelijk reageerde school gelukkig erg meelevend.”

“Helaas is de fotograaf niet op de officiële zwarte lijst gekomen. We konden er namelijk geen rechtszaak van maken, omdat het papierwerk niet op orde was. Ik wilde hem niet aanklagen voor mezelf, maar vooral uit bescherming van andere stagiaires. Maar natuurlijk heeft het bij mij wel z’n sporen nagelaten. De fotograaf wist waar ik woonde en sprak veel over verkrachting. Het leek wel alsof hij er door gefascineerd was! Wat als hij ineens op de stoep zou staan en me zou bedreigen, aanranden of verkrachten…? Daar ben ik best een tijd bang voor geweest. Pas na een jaar durfde ik weer stage te lopen bij een fotograaf. Ook een man die in zijn werk wel aan naaktfotografie deed. Gelukkig bleek het een goede man te zijn, bijna een soort opa-figuur. Hierdoor leerde ik dat niet iedere fotograaf misbruik maakt van zijn machtspositie.”  

Gods bescherming

“Ik vind het belangrijk dat er aandacht wordt besteed aan dit thema. Niet voor mijzelf, maar voor de veiligheid van anderen. De stage was een nare ervaring, maar ik weet dat God mij heeft beschermd. Hij heeft me geholpen om het negatieve om te keren in iets positiefs. De ervaring heeft me sterker gemaakt. Ik weet dat ik één van de velen ben. Anderen moeten weten dat ze zich nergens voor hoeven te schamen. Wat er gebeurd is, is niet oké, maar verwijt jezelf niets! Praat er juist over en kies voor jezelf. Je zult verbaasd zijn hoeveel mensen je zullen steunen!”

*Wegens privacyredenen is de naam van de hoofdpersoon aangepast.

Herken jij dit en ben je benieuwd naar de rechten die je hebt als stagiair? Je leest het hier. 
Ook Nathan had een absolute horrorstage, lees zijn verhaal hier.

Heb jij ook een verschrikkelijke, bizarre, dramatische stage achter de rug? Laat het ons weten! Stuur een mail naar beamredactie@eo.nl of app ons (06-83673700)!