Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Het is over, maar niet voorbij

30 april 2018 · Leestijd 4 min

Daar zitten we dan, tegenover elkaar. Zijn gevoel voor mij is weg. Ik wil schreeuwen en zeggen dat het niet zo is, maar ik moet eraan toegeven. Na twee jaar bij elkaar te zijn geweest, moet ik hem laten gaan. ALLES wat ik zo gewend ben, word in één klap van mij afgenomen.

Mijn hart was gebroken en ik kon maar niet geloven dat de liefde tussen ons over was. In mijn hoofd ontkende ik het en hoopte ik dat het allemaal weer goed zou komen. Ik voelde me aan de kant gezet, maar op de een of andere manier voelde het ook goed. De break-up gaf mij rust en ergens wist ik dat het beter was zo.

We hadden het allebei al die tijd ontzettend druk gehad. Hij met zijn afstuderen en ik met mijn minor. In onze fijne momenten samen kwamen steeds meer scheuren en op een gegeven moment was het vertrouwen in elkaar weg. Hij appte met een ander meisje en zei dingen tegen haar die ik niet oké vond, daardoor had ik de neiging om zijn telefoon af en toe te checken. Na deze gebeurtenis had ik steeds het gevoel dat hij hiermee doorging. We struggelden samen en hij wist niet of hij dit voor de rest van zijn leven wilde.

De eerste weken nadat het uit was, deden mij enorm veel pijn. Gelukkig had ik genoeg afleiding op mijn werk, waardoor ik er minder aan dacht. Toch probeerde ik er alles aan te doen om vrienden te blijven. Naarmate de tijd verstreek, kwam ik erachter dat dat niet ging werken voor mij. Ik bleef dingen van hem verwachten die hij als ‘vriend’ niet waar kon maken.

Verwerking

Het is inmiddels twee maanden uit. Op dit moment zit ik nog steeds in het verwerkingsproces. Ik las pas dat liefdesverdriet te vergelijken is met rouwen als iemand dood gaat: Uiteindelijk ga je het accepteren. Vrienden proberen mij nog steeds op te peppen en zeggen: ‘Je vindt iemand die veel liever voor je is en beter bij je past’ of ‘Ga eens daten’. Op dit moment heb ik niets aan deze praatjes. Het is lief dat de mensen om mij heen er voor me willen zijn, maar niemand kan mij wat dit betreft troosten. Ik moet dit zelf doen.

Ik denk dat ik de breuk nog niet geaccepteerd heb. Onlangs vroeg ik aan hem of hij het echt zo gewild had. Hij is er nog steeds van overtuigd dat het zo beter is. Ik denk dat het nog heel lang gaat duren voordat ik het een plekje kan geven. Natuurlijk weet ik heel diep in mijn hart dat het beter is om geen relatie met hem te hebben. Ik ben gelovig en hij wil er niets van weten. Dit is al één reden waardoor onze relatie niet werkt. Alle ruzies zou ik niet nog een keer mee willen maken.

Voor mezelf kiezen

We hebben ook toffe momenten meegemaakt en die had ik voor geen goud willen missen. Ik blik hier regelmatig op terug. Als ik langs ons favoriete restaurantje of bankje loop waar we vaak zaten als we zin hadden in een ijsje, geeft dat een fijn gevoel. De tijd die ik nu over houd, probeer ik goed te besteden. Elk weekend probeer ik iets leuks te doen. Mocht ik ooit weer aan een relatie beginnen dan weet ik dat ik meer voor mezelf moet kiezen door de ervaringen die ik heb opgedaan. Ik ben ervan overtuigd dat God voor mij meer in petto heeft. Deze relatie heeft mij een sterker persoon gemaakt. Die twee jaar van mijn leven heb ik ècht niet vergooid! 

Lees ook: Relaties lopen altijd stuk. Hoe kom ik van die gedachte af? 

Geschreven door

Jade

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡