REPORTAGE: Waarom ik geen inbreker word
Daar sta ik dan, midden op een veld in de polder. De wind, die mij de hele ochtend tot op het bot toe had verkleumd, heeft geen schijn van kans tegen de dikke jas die ik nu draag. De hele dag heb ik meegelopen met Eric, een hondentrainer van de GTO K9 Unit. Als klap op de vuurpijl, het ‘momènt suprème’, ben ik in een bijtpak gehesen. Smokey en zijn geleider John komen in mijn richting. Ik zet mij schrap, ik voel hoe Eric mijn mouw pakt en mijn linkerarm horizontaal ophoudt…
Mijn dag met Eric begint eigenlijk zoals veel van mijn werkdagen beginnen. Een kopje thee, kletsen over politiek, even goed wakker worden. Eric legt mij uit wat er vandaag gaat gebeuren: “De geleiders zijn allemaal zzp’ers; beveiligers met een eigen bedrijf die je kan inhuren. Vandaag trainen ze voor hun certificaat.” Op het grote veld worden er 3 ijzeren objecten verstopt: een buisje, een kogelhuls en een klem. De honden gebruiken hun neus om ze op te sporen. Ik vraag mij af hoe de honden hoe de honden die kleine dingetjes kunnen vinden, het waait hartstikke hard. Je zou toch denken dat die geur gelijk wegwaait. Eric legt aan mij uit hoe de honden de buisjes opsporen: “Je moet het zo zien: die buisjes zijn eigenlijk een soort van rookbommetjes, maar dan met onzichtbare rook. Wij kunnen het dus niet zien, maar de hond kan het wel ruiken. De rook, in dit geval de geur, waait natuurlijk weg. Zeker op zo’n dag van vandaag. Het laat echter wel een spoor achter. De hond loopt door het veld, en op een gegeven moment vangt hij het spoor op. Vervolgens volgt de hond het spoor tegen de windrichting in.”
Ik ben hondentrainer, maar eigenlijk train ik de geleiders
Als alle honden de buisjes hebben gevonden (de een deed er wat langer over dan de ander) gaan we naar binnen. Op de zolder van de kennel is een kleine gang nagebouwd, die wel heel veel wegheeft van een normaal kantoor. Zeven blauwe deuren op een rijtje. Nora is vandaag even inbreker. Ze trekt een bijtmouw aan en verstopt zich achter de derde deur. Er wordt een situatie gecreëerd die de beveiligers en hun honden tijdens het werk ook tegen kunnen komen. Iemand breekt in in het gebouw dat ze moeten beveiligen. De honden moeten aangeven waar de inbreker zit. Soms neemt Eric de hond even over van de geleider: “Ik ben hondentrainer, maar eigenlijk train ik de geleiders. Ik help ze hoe ze problemen kunnen oplossen, zonder dat de hond het verkeerd leert. Het is helemaal niet erg dat de hond of de geleider fouten maken, daar ben ik voor.” Sommige beveiligers trainen hun honden zonder professionele begeleiding. Eric vertelt mij dat hun honden soms perfect doen wat ze moeten doen, maar dat dat juist niet altijd goed is. “Stel je bent een toets aan het maken. De leraar staat achter je en fluistert alle antwoorden in je oor. Haal jij een tien, maar je hebt niets geleerd.” Met honden werkt dat dus precies hetzelfde. “De geleider denkt: ‘goh, wat knap dat hij dat kan’, maar hij heeft zelf niet door dat hij het eigenlijk voor heeft gezegd.”
Pas als ze een overval oefenen wordt écht duidelijk wat voor een oerkracht er in die honden zit. Ze zetten alles in de strijd om hun baasje te beschermen. Toch wordt de hond maar zelden op deze manier ingezet. Bijten mag alleen maar als de geleider echt in levensgevaar is. Een van de cursisten werkt al 16 jaar als geleider een heeft maar een keer zijn hond ingezet: “Er kwam een junkie op mij af met een mes. Dan moet je wel, je moet jezelf beschermen.” Dan is het mijn beurt om te ervaren hoe het nou is als je door zo’n hond wordt aangevallen. Smokey heeft de eer. Natuurlijk beschermt de bijtjas mij tegen de scherpe tanden en word ik van alle kanten geholpen, maar ik ben nog steeds nerveus. Met een klein sprongetje springt Smokey naar mijn arm. Ik voel de druk van zijn sterke kaken om mijn arm terwijl hij wild mijn arm heen en weer schudt. Met geen mogelijkheid kan ik ontsnappen uit zijn grip. Tot John ‘plaats’ roept. De hond laat mij los en gaat netjes naast John zitten. De honden en de geleiders trainen nog een paar keer voor de keuring. Halen ze het, dan mogen ze weer 2 jaar aan de gang als beveiliger. De aankomende twee jaar maar geen inbreker worden, beslis ik als ik in de trein zit naar huis. Veel te link.
Geschreven door
Melissa
