René: "Waarom wachten als ik weet dat zij het is?”

Stel elkaar eens voor

Kimberly: “René werkt als civil engineer, is lekker oud en houdt heel veel van Jezus. Ook is hij een hele goede drummer!”
René: “Kimberly studeert psychologie, is geboren in Nederland maar woont haar hele leven al in Duitsland. Ze houdt veel van Jezus en is erg betrokken bij de kerk waar ze als dochter van de voorganger is opgegroeid.”

Hoe zijn jullie elkaar tegen het lijf gelopen?
Kimberly: “We wisten van elkaars bestaan af omdat mijn oom en tante de gemeente van René leiden in Coevorden. Maar we vielen elkaar pas vorig jaar Kerst op volgens mij. We hadden allebei onze eigen levens en zagen elkaar nooit door de afstand. In februari ging de aanbiddingsband van René naar Denemarken en een vriendin van mij werd gevraagd basgitaar te spelen. Zij wilde niet alleen, dus vroeg mij mee. Ik wist dat René ook zou gaan en ik vond hem toen al erg interessant. Ik bad: “God, ik wil naar Denemarken voor U, niet voor René. Ook wil ik niet te veel tijd met hem doorbrengen als het mij afleid van wat Uw plan voor mij is. Als dit goed is en van U is, wilt U mij dan vrede geven?”

René: “Ik heb het in Denemarken ook regelmatig over jou gehad met God. Voor Denemarken eigenlijk al. Ik vroeg God: ‘Heer, U weet wat ik voor Kim voel, als het Uw plan is, wil ik haar beter leren kennen.’ Even later hoorde ik dat je meeging naar Denemarken. Ik vond het fantastisch om te zien hoe jij jezelf was in de groep en dat weekend hebben we elkaar beter leren kennen, zonder dat er druk op lag. Na dat weekend stuurde ik je een appje of je me wilde ontmoeten omdat ik je iets wilde vertellen.”
Kimberly: “Ja, ik was helemaal hysterisch na dat appje. Ik liet het mijn moeder, vriendinnen en broer zien, ik vond het heel erg spannend.”

En toen?
René: “Zaterdagavond 13 februari, ik weet het nog precies. Ik vertelde haar wat ik voor haar voelde. Daar reageerde ze gelukkig heel enthousiast op. De 10 weken daarna hebben we elkaar sowieso elk weekend en soms ook nog door de weeks gezien.”
Kimberly: “Hij heeft mijn hele familie leren kennen en heeft mijn vader toestemming gevraagd of hij me verkering mocht vragen. Mijn vader vond dat goed en 10 weken na onze eerste ontmoeting vroeg hij in een luxe restaurant of ik zijn vriendinnetje wilde worden. Tuurlijk wilde ik dat!”
René: “We hebben onze relatie allebei vaak bij God gebracht. Verliefd zijn is leuk, maar we vonden het belangrijker dat we er vrede bij hadden omdat God ons steunde. Die zegen hebben we ontvangen en vanaf dat moment zijn we al snel gaan praten over de volgende stappen. Waarom wachten als ik weet dat zij het voor me is?”

Ik keek expres weg zodat hij de ring kon pakken

Het huwelijksaanzoek, hoe ging dat?

Kimberly: “René vertelde me dat ik 3 september vrij moest houden. Nou, toen wist ik hoe laat het was. Ik vertelde mijn moeder: ‘3 september word ik ten huwelijk gevraagd!’ Uiteindelijk zaten we vet romantisch met z’n tweeën in een sloep en keek ik expres heel vaak weg zodat hij de ring kon pakken. Maar na 2 uur waren we weer terug aan wal en had hij me helemaal niets gevraagd. Ik was echt teleurgesteld, ‘dit was hét perfecte moment’ dacht ik.”
René: “Die avond hadden we nog een verjaardag en daarna vroeg ik haar of ze nog een drankje wilde doen. Ik heb haar meegenomen naar het café waar we onze eerste date hadden gehad. De hele bovenverdieping was versierd met kaarsen. Ik heb mijn zelfgeschreven lied ‘The One For Me’ voor haar gezongen. De ring haalde ik uit mijn gitaarkoffer.”
Kimberly: “Juist omdat ik het niet meer verwachtte, was het perfect. Natuurlijk zei ik ja!”
 
René: “If you know, you know. Dit kan na jaren het geval zijn, maar dus ook al na maanden. Mensen vinden er misschien van alles van, maar de mensen die ik echt inspraak geef in mijn leven, steunen ons. God heeft ons aan elkaar gegeven, we ervaren echt die vrede.”

Ben jij verliefd, verloofd of getrouwd? Wij zijn benieuwd naar jouw verhaal! Stuur het op naar beamredactie@eo.nl.