22 april 2016

COLUMN: Onweerstaanbaar aantrekkelijk

Om en nabij een jaar geleden, vertoefde ik als freelance journalist enkele maanden in Costa Rica. Met blote voeten achter op de motor bij een Costaricaanse vriend zochten we – tussen de werkbedrijven door - naar mooie golven om te surfen. Hij stuurde, ik hield de surfplanken vast. Een nobele taak. Die schoenen en slippers bleven thuis, het enige wat ik droeg was een bikini en een hemdachtig gewaad, hooguit een short. Daarvan had ik er een stuk of vijf waarmee ik het al die tijd volhield. Drie maanden lang geen ondergoed, een beetje verliefd. Volkomen gelukkig.

Ik had minder nodig dan ik dacht om gelukkig te zijn. Een volle kledingkast kwam niet in me op. Deze surfdude was daarvan hét voorbeeld. Hij had vijf zwemshorts en zeven shirts, waarvan de helft nog eens gaten had. Om gelukkig te zijn – had je geen volle kledingkast nodig!

Ook Jezus is op dit punt erg duidelijk naar zijn discipelen. Als hij de twaalf apostelen er op uitstuurt, mogen ze geen reistas en extra kleren of sandalen meenemen. De mensen die ze bezoeken, moeten hen onderhouden. Dat is me nogal wat!

Eerder zegt Jezus dat als iemand twee mantels heeft, hij een daarvan moet weggeven. Nou, daar sla ik volkomen de plank mis – want er hangen toch echt een stuk of zeven jassen bij mij aan de kapstok.

God wil ons duidelijk maken dat we al die optuigingen, ‘de sierlijke opsmuk’, niet nodig hebben om ons beter of zekerder te voelen. Hij kijkt dwars door al onze G-Star-broeken, nieuwste Nikes en mooiste Zara-jurkjes heen. Als je innerlijke vrede hebt – dat jij een geliefd kind bent van Hem en dat hij de trotste Vader van de wereld is, kan daar geen kledingstuk tegenop. Het maakt dan zelfs niet uit dat je in een shirt met gaten rondloopt. De acceptatie dat jij een niet te omschrijven mooi persoon bent, straalt van binnen uit naar buiten. En maakt je onweerstaanbaar aantrekkelijk!

Kleren maken de man? De plek waar ik Jezus het meest aantrekkelijk vind, is het moment dat hij zijn enige jas kwijtraakt. Aan het kruis dobbelen de soldaten om deze mantel. Alles raakte hij kwijt. Hij had bij de voetwassing zijn bovenkleed al afgelegd, nu waren ook zijn gordel, sandalen en jas (lijfrok) aan de beurt.

Helaas ben ik niet zo volmaakt als Hij, zelfs niet als de surfdude. Eenmaal terug in Nederland moest ik erkennen dat mijn zwak voor mooie kleren toch niet helemaal weg was. Wel nam ik me voor bewuster kleding te kopen en stel ik me elke keer de vraag: heb ik dit echt nodig? Wat ik niet meer draag – geef ik weg, of wissel ik af met tweedehands. En zeg ik voor spiegel: Dank u Jezus dat u volkomen gelukkig met mij bent.

Arachne Molema is senior crossmediaal redacteur bij BEAM en ging van de week de mist in op het treinstation, waar haar oog viel op een zwoele blauwe zomerjurk…