Hanna (14) woont overal en nergens: ‘Waarom konden we niet gewoon opgroeien als een normaal gezin?’

Zending..?! 🤔❔

“Toen ik vijf was, vertrokken we naar Noord Afrika, daar hebben we gewoond tot mijn tiende. Daar deden mijn ouders zendingswerk: ze probeerden op een voorzichtige manier mensen over het evangelie te vertellen. We verbleven in een streng moslimland, waar de regering bovenop zit. Ze houden alles in de gaten en dat is ook de reden waarom ik het specifieke land niet kan vertellen. Dan kunnen er nare dingen gebeuren met de zendelingen daar. Sommige inwoners willen niks horen over het christendom, en anderen zijn heel nieuwsgierig. Tijdens gesprekken met inwoners, stellen ze al snel de vraag: ‘Ben je moslim?’ Zo is het een makkelijke overstap naar het evangelie.”

Je kunt niet dragen en zeggen wat je wil.

Toen we net verhuisd waren, vond ik het niet heel anders dan in Nederland. Ik kreeg thuisonderwijs en kon doen wat ik wilde. Maar toen ik ouder werd, werd alles minder vrij; zo kon ik de kleren niet meer dragen die ik wilde. Overal moest een lang vest overheen. Ik bleef daardoor grotendeels binnen. Het is niet veilig om daar als tienermeisje op straat te zijn. Je kunt niet dragen en zeggen wat je wil. Ik sprak de taal ook niet. Ik heb me toen best wel eenzaam gevoeld. Ik had een meisje van mijn leeftijd waar ik mee optrok, maar verder was er niemand. Dat was ook een van de redenen waarom wij toen weg zijn gegaan.”

Hoe ervaarde je God daar?

“Terug in Nederland zijn we op een zending Bijbelschool gaan werken, en hebben we bijna vier jaar gewoond. Ik ging daar naar een middelbare school en ik kreeg vrienden. Totdat het werk stopte en we daarna weg moesten. Het zendingswerk was lastiger in Nederland, en opeens stopte daarna de financiering van de kerk. We voldeden niet meer aan de eisen. In de zomer van 2023 kregen we te horen dat we voor januari 2024 weg moesten zijn, omdat het werk zou stoppen. Toen zijn we weer teruggegaan naar Noord-Afrika, om tot rust te komen en te kijken wat we willen. Daar kennen we alle mensen en kunnen we sneller een huis vinden dan in Nederland. Gisteren zijn we weer teruggevlogen naar Nederland en zit ik bij opa en oma. Nu is het onzeker en rijden we van plek naar plek. Zondag rijden we naar Spanje om vrijwilligerswerk te doen bij een christelijke herberg en daarna naar Frankrijk tot de zomervakantie en daarna zien we wel weer waar we voor langere tijd gaan wonen.

Opeens heb je niks meer;  je hebt geen huis meer, je hebt helemaal niks.

Door deze tijd van onzekerheid heb ik God heel duidelijk gevoeld en ben ik sterker geworden in mijn geloof. Opeens heb je niks meer;  je hebt geen huis meer, je hebt helemaal niks. Dan moet je er maar op vertrouwen dat God iets heeft. Dat heeft Hij gebracht tot aan de zomervakantie. En we vertrouwen erop dat Hij het na de zomervakantie ook weer duidelijk gaat maken.”

Wat is nu thuis voor jou?

"Ik ben een *Third Culture Kid. Je bent niet helemaal Nederlands, maar ook niet helemaal Noord-Afrikaans. Je bent er iets tussenin. Dat is qua cultuur zo, qua taal zo en qua thuisgevoel ook zo. Toch denk ik dat ik mij meer thuis voel in Nederland. Soms heb ik het daar wel moeilijk mee, en denk ik: waarom ben ik nou weer zo opgegroeid?!

Ik heb God op zo’n mooie manier mogen leren kennen. Ik had het niet willen missen.

Vroeger had ik meer van dat soort momenten. Ik ben nooit boos of teleurgesteld geweest, maar dan dacht ik: waarom konden we niet gewoon opgroeien als een normaal gezin met papa die gewoon werkt?! Maar als ik terugkijk ben ik heel tevreden dat ik dit heb meegemaakt. Ik heb God op zo’n mooie manier mogen leren kennen. Ik had het niet willen missen.”

Zou je later hetzelfde willen doen?

“Ik wil zoveel doen later! Ik ben een echt paardenmeisje en ik wil proberen een manier te vinden waarmee ik met paarden kan werken en kan evangeliseren in een ander land. In het begin heb ik nooit zelf de zending in gewild, dit is iets van de laatste tijd. In Noord-Afrika gingen we naar een internationale kerk in het Engels. Dit waren allemaal mensen die exact hetzelfde werk deden als mijn ouders. Ik vind het mooi dat ze allemaal uit een ander land komen, maar toch die verbinding hebben door het geloof en elkaar zo opzoeken. Zo is het in de wereld ook.

Als ik moslims zie in Noord-Afrika, kijk ik hen aan in de ogen en dan denk ik: ik mis iets.

Het geloof is heel belangrijk voor mij en ik wil mensen dat vertellen. Als ik moslims zie in Noord-Afrika, kijk ik hen aan in de ogen en dan denk ik: ik mis iets. Bij andere ex-moslims die christen zijn geworden, zie je dan echt die sprankel in hun ogen! Dat vind ik heel mooi.”

Wat is het belangrijkste wat jij hebt geleerd uit die tijd?🙏

“Wat je ook vraagt, vertrouw erop dat God voorziet. Dat doet Hij echt! Misschien niet op de manier zoals jij wilt, verwacht had of voor je had gezien, maar Hij doet het wel. Het heeft me zoveel gebracht.”

Ruben woont in Turkije: “Zendeling is geen baan, maar je leven”

Lees ook over:

Ruben woont in Turkije: “Zendeling is geen baan, maar je leven”