Ruth (25) is de jongste dominee van Nederland: ‘Het is alles behalve saai!’

Hoe reageren mensen wanneer je vertelt ‘ik ben dominee'?

“Iedereen is heel nieuwsgierig naar mij toe. De kerk is heel enthousiast, maar merkt bijvoorbeeld wel dat ik andere taal geef aan geloven dan dat ze gewend zijn, omdat ik jonger ben en veel koppel aan deze tijd. Ik merk dat ze me soms wel erg jong vinden, maar ze vinden het ook heel leuk dat er een jonge dominee is en staan open voor mijn ideeën.

Het is zo dat de meeste mensen van mijn leeftijd geen dominee zijn, daarom is er behoorlijk wat aandacht voor mijn leeftijd. Maar voor mij maakt die leeftijd eigenlijk niks uit. In plaats van over mijn leeftijd heb ik het liever over waarom ik dit werk doe en wat er zo bijzonder aan het werk zelf is. Er wordt mij dan meteen gevraagd of ik kritiek krijg omdat ik vrouw ben, maar eigenlijk krijg ik er alleen mee te maken door die vraag, die vaak wordt gesteld door mensen die er prima mee zijn.

Als je kapper bent, vragen mensen: ‘hoe zou je mijn haar knippen?’ Als je dokter bent, komen mensen met een gek plekje en vragen: ‘is dat iets gevaarlijks’? En als je vertelt dat je dominee bent, komen mensen met allerlei geloofsvragen. Net als dat een dokter ook niet alles weet, heb ik ook niet op elke vraag een antwoord, maar het is heel leuk om zo’n vraag te krijgen!”

Ik probeer in mijn preken woorden te geven aan (geloofs)vragen van deze tijd en de verhalen in de Bijbel zo uit te leggen, dat mensen het herkennen en denken: het gaat ook over mijn leven.

Wat doe je eigenlijk als dominee?

“Het is heel breed. Mensen hebben vaak het beeld dat je op zondagochtend een dienst leidt, maar het is meer dan dit. Je bent betrokken bij de gemeenteleden op allerlei verschillende momenten. Zo organiseer je voor tieners bijvoorbeeld allerlei avonden. Je bent dichtbij mensen als er verdriet in het leven is, of juist in tijden van vreugde en feest. Het leukste vind ik: Open Kerk. Dan staat de kerk open voor iedereen. Ik vind het geweldig om het met mensen te hebben over wat het betekent om te geloven in deze tijd, om te praten over het leven en om voor hen te bidden.

Het is alles behalve saai! Het is mooi om van zoveel mensen hun verhaal te horen en God daarin te herkennen. Ik probeer in mijn preken woorden te geven aan (geloofs)vragen van deze tijd en de verhalen in de Bijbel zo uit te leggen, dat mensen het herkennen en denken: het gaat ook over mijn leven. Ik ben niet bezig met zieltjes winnen, maar hoe kan je als bron van hoop aanwezig zijn?"

Je ouders waren allebei dominee. Je vader overleed voor je geboorte. Zijn je ouders een voorbeeld voor je geweest?

“Het geloof van mijn vader is altijd belangrijk voor mij geweest. Hij had een heel groot vertrouwen in God, ook op moeilijke momenten. Als er verdriet was, of moeilijke dingen gebeurden, bleef hij hoopvol. Ik hoorde veel verhalen over zijn geloof en dat hij voor mensen een inspirerend voorbeeld is geweest. Dat heeft mij zeker gevormd. Mijn moeder vertelde dat mijn vader altijd zei: ‘het komt goed’. Nu snap ik pas wat hij hiermee bedoelde. Je hoeft niet bang te zijn, want God is met je. En dat betekent niet dat je dan geen moeilijke dingen meemaakt, maar het dan makkelijker te dragen valt of in perspectief wordt gezet.

Mijn moeder vertelde dat mijn vader altijd zei: ‘het komt goed’. Nu snap ik pas wat hij hiermee bedoelde.

Mijn moeder is ook dominee. Je zou kunnen zeggen: je treedt in de voetsporen van je ouders. Dat is natuurlijk ook zo, maar het is ook echt wel een eigen weg geweest: ik ben niet meteen Theologie gaan studeren bijvoorbeeld. Ik ben welbezig met wat mijn vader mij heeft voorgeleefd, maar ik ben niet zo bezig met wat hij er nu van vindt. Ik kijk meer naar boven dan dat ik bezig ben met dat hij naar beneden kijkt.”

Wanneer kwam je er achter dat je Theologie wilde studeren?

“Het is niet één moment dat ik dacht dat ik Theologie wilde studeren. Het groeide een beetje. Ik heb eerst University College gedaan: een internationale bachelor over hoe je van belang kan zijn in de grote wereld. Ik vond het wel boeiend om zoveel vakken naast elkaar te volgen, maar toch ben ik na een jaar geswitcht. Tijdens dat jaar merkte ik telkens dat ik het liefst bezig was met het geloof, om daarover te praten en daar ook mijn leven in het teken van te stellen. Langzaamaan dacht ik: moet ik dan niet gewoon Theologie gaan studeren? Nadat ik daarvoor koos, vroegen mensen me wel: ‘Ruth, is dit echt wel een goede keuze, wil je dit echt?’ Juist daardoor voelde ik die bevestiging: dit wilde ik doen!

Nu ik er zo over nadenk, dacht ik eigenlijk de eerste dagen van de studie al: had ik niet toch Theologie moeten studeren? Ik had het vaker gehoord van mensen om mij heen die tegen mij zeiden: ‘is dat niet iets voor jou?’ Toch bleef ik twijfelen en dacht ik: ik moet de wereld redden met mijn andere studie. Maar misschien hoef je de wereld niet te redden, maar redt Jezus de wereld en kan je daarvan getuigen.”

Maar misschien hoef je de wereld niet te redden, maar redt Jezus de wereld en kan je daarvan getuigen.

Is je geloofsleven altijd zo steady geweest?

“Het vertrouwen in God is er altijd al wel geweest: ik vertrouw dat er een God is die met mij is op hele donkere dagen en op lichte dagen. Ik vond het lastig om te gaan met mensen die wegvallen of sterven. Dat zijn dingen waar je als mens geen controle over hebt. Het leven is niet altijd alleen maar feest. Er was een periode dat ik dacht dat je altijd maar blij en hoopvol moest zijn, maar soms mag je ook droevig zijn om te voelen: God is er ook in mijn verdriet. Vooral op de middelbare school was dit lastig. Iedereen kende mij als de vrolijke Ruth, dus dacht ik: moet ik dan mijn verdriet maar wegstoppen terwijl dit er wel is? Ik was toen bezig met het feit dat mijn vader er niet meer was en dat ik alleen met mijn moeder opgroeide.

Geloven betekent voor mij niet dat je geen moeilijkheden kent als je God volgt, maar dat je je door je verdriet getroost voelt. Dan kom ik terug op wat mijn vader altijd zei: HET KOMT GOED. Het was niet makkelijk bedoeld in de zin van: ‘het komt goed, morgen is alles weer gezellig’, maar omdat God er is, en naar verlangt om met ieder mens te zijn, het daarom goed is.”

Wat voor boodschap heb jij voor jongeren die ook grote dromen hebben?🙏

“Laat je niet afschrikken omdat je jong bent en mensen daar iets van vinden; stel je open voor waar God je roept. Wees niet bang om een stap in vertrouwen te zetten. Je krijgt vaak geen duidelijk briefje uit de hemel, het is een proces. Wacht dus niet op dat briefje, maar laat je ook leiden door het leven. In het leven geeft God je ook veel waarin Hij de weg wijst.”